Τα φώτα στην Πανόρμου νυσταγμένα
τσιγάρο που τελειώνει στα χείλη σου η ζωή
Νοέμβρης και σ’ αρπάζει η βροχή
σ’ όνειρο ξένο
Το πλήθος που βουλιάζει στην πλατεία
καράβι μεθυσμένο στα χέρια ποιητών
κι εσύ με τα σημάδια των καιρών
σ’ όνειρο ξένο
Κι όπως διπλώνουν οι σημαίες στη Σταδίου
και τα ραδιόφωνα σωπαίνουν
μ’ ένα χασάπικο παλιό
σε βλέπω νά ’ρχεσαι ξανά
μεσ’ το ψιλόβροχο και μεσ’ την παγωνιά
σε βλέπω νά ’ρχεσαι ξανά
Τα όνειρα δεμένα στα λιμάνια
βαγόνια σκουριασμένα σε άγονες γραμμές
κι εσύ φωτογραφία απ’ το χθες
σ’ όνειρο ξένο
Ματιές που αλητεύουν στο σκοτάδι
τα λόγια που δεν είπες στο στόμα σου πληγή
κορμιά που ταξιδέψαν τη σιωπή
σ’ όνειρο ξένο
Κι όπως διπλώνουν οι σημαίες στη Σταδίου
και τα ραδιόφωνα σωπαίνουν μ’ ένα χασάπικο παλιό
σε βλέπω νά ’ρχεσαι ξανά
μεσ’ το ψιλόβροχο και μεσ’ την παγωνιά
σε βλέπω νά ’ρχεσαι ξανά