Ο πιο δικός μου άνθρωπος ήτανε η σκιά μου,
του έφευγα κι ερχότανε συνέχεια κοντά μου,
ήτανε η σκιά μου,
ο πιο δικός μου άνθρωπος ήταν σκληρός κι απάνθρωπος.
Ο πιο δικός μου άνθρωπος ήταν η μοναξιά μου,
που γύριζα και μ’ έβρισκε πάντα στην κάμαρά μου,
ήταν η μοναξιά μου,
ο πιο δικός μου άνθρωπος ήταν σκληρός κι απάνθρωπος.
Ο πιο δικός μου άνθρωπος ήτανε η σιωπή μου,
που ρίζωσε στα στήθια μου και λειώνει την ψυχή μου,
ήτανε η σιωπή μου,
ο πιο δικός μου άνθρωπος ήταν σκληρός κι απάνθρωπος.