Την ανθοδέσμη μου κρατώ
και μπαίνω στην αυλή της,
μα η μαμά της ξέχασε
να δέσει το σκυλί της.
Και τότε φιλαράκια μου
μου σκίζει τα μπατζάκια μου
Τρεχάτε ποδαράκια μου!
Έρχομαι για καλό σκοπό,
κυρά μου να την κάνω.
Μπορεί να μη μεγάλωσα
με γαλλικά και πιάνο
Όπως η κόρη σας, μαμά,
μα η κοινωνία μ’ εκτιμά
που παίζω φίνο μπαγλαμά.
Κλαίνε, φωνάζουν οι γονείς
ποιος να τους συγκρατήσει;
Χτυπά την πόρτα το σκυλί
να πει, να μου ορμήσει:
«Η πρότασή σου είναι τρελή
είσαι από τάξη χαμηλή»
Και το μυρίζει το σκυλί.
Ο γάμος σκίζει, μάγκες μου,
καρδιές και παντελόνια,
και μια τσιγγάνικη ψυχή
δεν κάνει στα σαλόνια.
Και φεύγω δίχως τσιμουδιά
όπως ο κλέφτης, ρε παιδιά,
μην πάρει ο σκύλος μυρωδιά!