Εχτές το δειλινό που τα `πια,
μέσ’ της καρδιάς μου τα κιτάπια
πήρα να ρίξω μια ματιά,
πήρα να ρίξω μια ματιά.
Λίγο, στο νου να ξαναρθούνε,
τα ερωτικά λαβείν και δούναι,
τα βασανάκια τα παλιά,
τα βασανάκια τα παλιά.
Εχθές ξανάζησα τα χρόνια
που στα μαλλιά δεν είχα χιόνια,
που άνοιγε κρυφά μια γρίλια
κι απ’ τα κοράλλια της, τα χείλια,
φιλάκια έπαιρνα κλεφτά.
Εχθές το δειλινό που τα `πια
σεκόντο μού εκαν’ η καρδιά μου
κι είπα γιά σένανε, κυρά μου,
το τραγουδάκι μου αυτό.
Ποιος είπε πως δεν είν’ ωραία
να έχεις την οκά παρέα,
με την καρδιά σου όταν μιλάς,
με την καρδιά σου όταν μιλάς.
Και στών ματιών σου εκεί, την άκρη,
να `ρχεται για να γίνει δάκρυ,
κάθε γουλιά που θα ρουφάς,
κάθε γουλιά που θα ρουφάς.
Εχθές ξανάζησα τα χρόνια
που στα μαλλιά δεν είχα χιόνια,
που άνοιγε κρυφά μια γρίλια
κι απ’ τα κοράλλια της, τα χείλια,
φιλάκια έπαιρνα κλεφτά.
Εχθές το δειλινό που τα `πια
σεκόντο μού εκαν’ η καρδιά μου
κι είπα γιά σένανε, κυρά μου,
το τραγουδάκι μου αυτό.