Αχ, ψαροπούλα μου μικρή,
το πυροφάνι σου γιατί σβησμένο είναι πάλι,
γιατί είσαι άδεια κι ορφανή,
χωρίς κουπιά, χωρίς πανί, στην άμμο, στ’ ακρογιάλι.
Εγώ, το πυροφάνι σου,
θα `ρθώ και θα τ’ ανάψω,
κουπιά καινούργια και πανιά
απόψε θα σου φτιάξω.
Αχ, ψαροπούλα μου, ξανά,
μπες στα νερά τα γαλανά και μέσ’ στα μαϊστράλια,
με τον καινούργιο σου ψαρά,
θα βρεις, σαν πρώτα, τη χαρά, τις νύχτες, στ’ ακρογιάλια.
Εγώ, το πυροφάνι σου,
θα `ρθώ και θα τ’ ανάψω,
κουπιά καινούργια και πανιά
απόψε θα σου φτιάξω.