Πέφτει το φως του καντηλιού
Στο άδειο προσκεφάλι
Γιά τον δικό μας χωρισμό
Κρασί κερνάω τον καημό
Στράγγιξε το μπουκάλι.
Σαράντα νύχτες ξαγρυπνώ
Παρέα σου καημέ μου
Κάνε με πια να μην πονώ
Να τον ξεχάσω θεέ μου.
Πώς να βαστάξεις βρε καρδιά
Μια τέτοια αχαριστία
Στα μάτια τον κοιτούσαμε
Γι’ αυτόν μονάχα ζούσαμε
Διπλή η αμαρτία.
Σαράντα νύχτες ξαγρυπνώ
Παρέα σου καημέ μου
Κάνε με πια να μην πονώ
Να τον ξεχάσω θεέ μου.