Ο έρωτας μου πάντα ξενιτιά
λιμάνια πέρασα μα δείχναν όλα ίδια.
Δεν έδενα , δε μάζευα πανιά
στο νου μου χάρτες είχα και ταξίδια.
Κι ήταν φορές που το πολύ έμοιαζε λίγο
θα μείνω έλεγα κι ήξερα πως θα φύγω.
Ο έρωτας μου πάντα ξενιτιά
κι ένα σκαρί που πότισε αλμύρα.
Δεν μπόρεσε κι ας έπιασε στεριά
να αλλάξει τα γραμμένα και τη μοίρα.
Κάθε βραδιά το όνειρο ξεθάβει
μια χούφτα θάλασσα κι ένα παλιό καράβι.
Ο έρωτας σου μόνο ξενιτιά
σπασμένες άγκυρες κι αστέρια για πυξίδα.
Δε θέλω να μου λύσουν τη γητειά
τη ξενιτιά σου θέλω για πατρίδα.
Κι είναι φορές που με τρομάζει η ζωή σου
μα εγώ ζωή λέω τη ζωή μόνο μαζί σου.
Κι ήταν φορές που το πολύ έμοιαζε λίγο
θα μείνω έλεγα κι ήξερα πως θα φύγω.