Πίσω μου η πόλη καίγεται
σε φόντο πορφυρό.
Της λησμονιάς το κάστρο καίγεται,
ν’ αλλάξω δρόμο δεν μπορώ.
Μέσα μου η πόλη άργησε
το παρελθόν να κάψει.
Οι θύμησές μου να καούν
το σπίρτο ποιος θ’ ανάψει.
Φωριά στο Νέρωνα
που μέσα μου ημέρωνα
εφτά αιώνες τώρα.
Καρφιά στο στήθος μου
και ο σπασμένος μύθος μου
βουλιάζει σε άλλη χώρα.
Πίσω μου η πόλη κάηκε
και σύννεφα τη ζώνουν.
Οι φλόγες τούτης της φωτιάς
τη μνήμη μου τυφλώνουν.