İlk değil son değil veda edişim benim
Üzülme ağlamam söz sana sevdiğim
Hiç birşey söyleme konuşma ne olur
Ardına bakma da git yüreğime dert olur
Nelere katlandı bu yürek bunada katlanır elbet
Ne acılar çekti bu yürek bunada alışır elbet
Bir gece vakti ansızın bir telefonumla
Uykundan çığlıklarınla uyanacaksın,
Telefonda benim sesini duyduğunda
Çıldıracaksın seni yanıma çağardığımda
Koşa koşa gelecek yine benim gösüme basını dayayıp
Sabaha kadar mışıl mışıl uyuyacaksın
Sabaha karşı uyandığında bir elini sağa bir elini sola atacaksın
Ama nafile çünki bu sefer çılgına ulaşamıyacaksın
Hatırlarmışın zamanında sen benim aşkımı
Sen benim sevgimi sen benim yüreğimi
Ata köyde bir kata tarabyada bir yata
Bir de beş para etmez bir cep telefonuna
Satıp giderken sana iki çift söz söylemiştim
Bir gün ne pahasına olursa olsun bende
Senin aşkının bedelini ödeyip satın alacağım demiştim
İşte o gün geldi çattı gözlerini iyice açtığında
Baş ucunda eflatun bir zarf bulacaksın
Yine hatırla birzamanlar sana ilk aşk mektupumu
Sana ilk seni seviyorum diye eflatun zarf içinde yazıp
Vermiştim
O zarfı aldığında çığlıklarla haykırmış aşkım canım erkeğim demiştin
Şimdiyse o zarfı açtığında gözelrin fal taşı gibi açılacak yerinden çıkacak
Çünki o zarfın içinde senin dün geceki aşkının bedeni yatıyor
Sen benim gönlümde sen benim gözümde beş kuruş bile etmessinya
Şimdi hayatımdan ebediyeten çıktın seni allaha havale ediyorum
Nelere katlandı bu yürek bunada katlanır elbet
Ne acılar çekti bu yürek bunada alışır elbet.