Die jong ten barre knaap op dat strand in Bretagne
Die jou gooide met water en zee en zand
Die zo bloot was en bruin als een wilde kastanje
Die jouw naam in jouw hart schreef in 't vochtige
strand
Dat was ik
En die knaap die met jou langs de Melkweg ging dwalen
Die jou wees, dat is Venus, en daar staat de Ram
Die jou fuifde op ijs en die jou liet betalen
En die jou bij dat onweer je bangheid ontnam
Dat was ik
Dat was ik
En die knaap die jou lessen in liefde wou geven
En die kwaad werd en stampvoette toen je niet wou
En die nooit wilde trouwen, maar samen wou leven
En die pochte, ik had al prinsessen als vrouw
En die stundelde toen hij jouw knie bestreelde
Die onhandig toen klungelde aan jouw plastron
Die in plaats van de liefde de slaap met jou deelde
Jou uitlachte, maar die niet zonder jou kon
Dat was ik
Dat was ik
En die knaap die een babyroos stak in jouw lokken
Toen ie samen met jou naar 't stationnetje liep
Die "nou dag" zei, en wegging voor jij was vertrokken
Maar die na dat moment haast geen nacht rustig sliep
Ach die knaap die jouw naam nu al lang is vergeten
Maar die weet dat je lief was, en helemaal vrouw
Toe vergeet nu die knaap die dacht alles te weten
Maar die nooit iets begreep in die zomer met jou
Dat was ik
Dat was ik
Vijftien jaar oud
Dat was ik