Ήθελα λίγο να σε φτάσω μα δε μ’ άφησες ποτέ σου
βλέπεις ήταν ψεύτικα τα δικά μου φτερά
Εσύ μ’ αυτά γεννήθηκες και τις πληγές σου
μπόρεσες να κλείσεις και να φύγεις μακριά
Μακάρι να μπορούσα να προσέξω
εκείνη τη στιγμή που με κοιτούσες
λυπάμαι, τόσο που δεν μπόρεσα ν’ αντέξω
να βρω τη δύναμη να δώσω ότι ζητούσες
Μακάρι να `χες μπει μες στο μυαλό μου
έστω για λίγο να `βλεπες τι πολεμάω.
Απ’ όλους πιο πολύ μισώ τον εαυτό μου
που πάω ανάποδα κι αντίστροφα μετράω
Ξέρω εσύ πως είχες όλη τη διάθεση
ν’ αφουγκραστείς τ’ αμέτρητα παράξενά μου
Είμαι πια σίγουρος και δε ζητάω άφεση
μ’ όλα τα λάθη θα πνιγώ και τα στραβά μου
Μακάρι να `μουν λίγο πιο κανονικός
να `μουνα βέβαιος για τον προορισμό μου,
Να `μουν λιγότερο ψυχρός και γραφικός
να `φταίγαν οι άλλοι κι όχι πάντα το μυαλό μου
Να `μουν στον κόσμο σου και όχι στο δικό μου
ή σ’ ένα μέρος που είναι πάντα οι περισσότεροι
Έστω για λίγο να κοιτούσα το καλό μου
να μη γελούσες μόνο εσύ αλλά αμφότεροι
Ήθελα να `ξερα πως το `χεις καταφέρει
κι η μοναξιά δε ζυγώνει στην αυλή σου
μόνο σε μένα βρήκε ότι τη συμφέρει
Δε φταίω εγώ, αυτή με στήνει απέναντί σου
Θέλω μόνο μια στιγμή
(μια στιγμή ζητάω μόνο, μια δικιά σου ματιά)
Πες μου αν είναι δύσκολο για σένα
(να την κρατήσω μέσα μου, για να `χω κάτι από σένα)
Θέλω να με πας ξανά εκεί
(θα σ’ αφήσω να πετάξεις όσο θες πιο ψηλά)
Έφευγες τόσο μακριά από μένα
(πάρ’ το κλειδί και ξεκλειδώσου από μένα).
Μακάρι να `χα αντοχή να βγω στο φως
λίγο να στέγνωναν τα δυο υγρά μου μάτια
Μακάρι να `μουνα κοινωνικά αρεστός
και να `χαμε έξοδο στο τζάμι της βροχής τα μονοπάτια
Μακάρι να `φταιγες εσύ που δεν μπορώ
να βρω τον τρόπο να σε κάνω να με νιώσεις
Ήθελα να `μουνα στη θέση σου εγώ
που από τις τύψεις σου μπόρεσες να γλιτώσεις
Ειλικρινά θα `θελα να `μουν σαν εσένα
που `χεις το σθένος και μπορείς κι αποφασίζεις
Μακάρι να μη γνώριζες ποτέ σου εμένα
Συγγνώμη που δε συμμετέχω σ’ ότι ελπίζεις
Να `χα τη δύναμη για να υλοποιήσω
ένα παράδεισο που είδες στ’ όνειρό σου
Αν θα μπορούσα ότι μισούσες να μισήσω
πρώτος θα δάγκωνα το μήλο το δικό σου
Αν είχε τέλος η απέραντη ερημιά μου
ίσως να έβλεπα ότι δεν είμαι μόνος,
Ίσως να έβλεπα μια θέση στην καρδιά μου
που δεν κατάφερε ν’ αγγίξει αυτός ο πόνος
Μα έλα που νιώθω πάντα μέσα μου να βρέχει,
έλα που πέφτει στο ποτήρι μου το δάκρυ,
έλα που μόνο η μοναξιά μου με προσέχει,
κι όλο γελάει που δε βρίσκω εγώ την άκρη
Αν εξαιρέσεις μια μεγάλη διαφορά,
δε βλέπω απόσταση απ’ τον κόσμο τον δικό σου
Εγώ το τέλος μου το πήρα αγκαλιά
Εσένα ντύσαν με ζωή το θάνατό σου.
Θέλω μόνο μια στιγμή
(μια στιγμή ζητάω μόνο, μια δικιά σου ματιά)
Πες μου αν είναι δύσκολο για σένα
(να την κρατήσω μέσα μου, για να `χω κάτι από σένα)
Θέλω να με πας ξανά εκεί
(θα σ’ αφήσω να πετάξεις όσο θες πιο ψηλά)
Έφευγες τόσο μακριά από μένα
(πάρ’ το κλειδί και ξεκλειδώσου από μένα).
Θέλω μόνο μια στιγμή
Πες μου αν είναι δύσκολο για σένα
Θέλω να με πας ξανά εκεί
Έφευγες τόσο μακριά από μένα.