Στης εκκλησιάς τη μαρμαρένια σκάλα
κάποια μάνα απελπισμένη απ’ τη η ζωή
το μονάκριβο παιδί της ακουμπάει
και μια χάρη της παρθένου της ζητάει.
Παναγιά γλυκιά μου μάνα
τώρα που χτυπάει η καμπάνα
σου αφήνω την πνοή μου
το μονάκριβο παιδί μου.
Κράτα το γλυκιά παρθένα
παρ’ το μες στην αγκαλιά σου
κάνε το μου παλληκάρι
σου ζητώ αυτή την χάρη.
Μες στο παγωμένο αγέρι
μες στο κρύο το βαρύ
ακουμπάει η φτωχή λυχνάρι
στο μαρμάρινο σκαλί.
Κράτα το γλυκιά παρθένα
παρ’ το μες στην αγκαλιά σου
κάνε το μου παλληκάρι
σου ζητώ αυτή την χάρη.