Ας θυμηθούμε της βασίλισσας το πάθημα
που μένει ακόμα ζωντανό στη μνήμη μάθημα.
Δεν τα κατάφερε ποτέ του ανθρώπου ο νους
τα’ άστρα ν’ αγγίξει, να κοντύνει ουρανούς.
Κάποτε λένε περαστικό ήρθε ένα αστέρι
που άλλαζε χρώματα απ’ τ’ ουρανού το χέρι.
Όλοι το χάζευαν μα απ’ όλους πιο πολύ
θέλει η βασίλισσα να το ‘χει σε κλουβί.
Το κυνηγάει, τη ουρά του πάει να πιάσει
πηδάει, πετάει και το στέμμα να το φτάσει
Γελάει εκείνο, φεύγει από τον ουρανό
την κυνηγό του πιάνει στο κυνηγητό.
Τώρα η βασίλισσα πίσω δεν κοιτάζει
πώς να κρυφτεί απ’ το άστρο, μόνο αυτό τη νοιάζει.
Σ΄ ένα πηγάδι δίχως πάτο πέφτει να σωθεί
σαν ξέφτι μέσα του ξεπέφτει, μένει εκεί.