Λένε πως είσαι πιο όμορφη απ’ ό,τι ήσουν
πως είσαι ότι θα `θελαν όλοι να ζήσουν
πως βρήκες το νόημα που `χασα εγώ
Λένε πως τα μαλλιά σου αλλάξανε χρώμα
το σώμα σου άρωμα και λένε ακόμα
πως έφυγε και το παλιό σου κενό
Τι είναι αυτό που δεν μπορούσα
όταν ήσουνα δίπλα μου να σου χαρίσω
το άγριο ξημέρωμα να σταματήσω
το χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό
Όταν ήσουνα δίπλα μου να ξεκινήσω
το άγριο ξημέρωμα να σταματήσω
το χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό
Λένε πως είσαι κάπου που όλοι χορεύουν
που φωτογραφίζουν και δημοσιεύουν
που δεν έχουν χτες και δεν έχουν καιρό
Ανεβαίνεις στα κτίρια σαν τους αγγέλους
και ψάλλεις χαρούμενη τους τίτλους του τέλους
αυτού που δεν έχω προλάβει να δω
Τι είναι αυτό που δεν μπορούσα
όταν ήσουνα δίπλα μου να σου χαρίσω
το άγριο ξημέρωμα να σταματήσω
το χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό
Όταν ήσουνα δίπλα μου να ξεκινήσω
το άγριο ξημέρωμα να σταματήσω
το χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό
Λένε πως οι γυναίκες προδίδουν τους άνδρες
για λίγη ανασφάλεια έτσι λένε οι Κασσάνδρες
μακάρι να ήτανε τόσο απλό
Κάποιες μέρες η αγάπη απλά στρίβει το δρόμο
κοιτάει λίγο πίσω σηκώνει τον ώμο
και χάνεται ενώ εσύ ρωτάς το κενό
Τι είναι αυτό που δεν κοιτούσα
όταν ήσουνα δίπλα μου και λίγο ζούσα
και νόμιζα πως δε θα ξαναγυρνούσα
στο χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό
Όταν ήσουνα δίπλα μου και σ’ αγαπούσα
και νόμιζα πως δε θα ξαναγυρνούσα
στο χρόνο τον ψεύτη ή τον κανονικό