Κάθε φορά που στο τέλος μ' αφήνεις μόνη
κάθε φορά μου ζητάς μια συγγνώμη ακόμη.
Κάθε φορά απορώ πως θ' αντέξω πάλι
κάθε φορά που γυρνάς αγαπάς μια άλλη.
Ποτέ, δε με στήριξες ποτέ, ήσουν ψέμα,
ποτέ, ήσουν πάντα ο δειλός, αυτό ειν' το θέμα.
Θα βρω τη στιγμή τα φτερά μου να ανοίξω
με φως να ντυθώ, ν' απογειωθώ.
Πάει καιρός που η αλήθεια δε με τρομάζει,
πέτα ψηλά η καρδιά δυνατά φωνάζει.
Άνθρωπος είμαι κι εγώ, θέλω κι άλλο χρόνο
μόνο αγάπη ζητώ, μόνο αγάπη μόνο.
Ποτέ, δε με στήριξες ποτέ, ήσουν ψέμα,
ποτέ, ήσουν πάντα ο δειλός, αυτό ειν' το θέμα.
Θα βρω τη στιγμή τα φτερά μου να ανοίξω
με φως να ντυθώ, ν' απογειωθώ.
Είδωλα θολά, άδεια, σκοτεινά
μόνη μου εδώ πλέω στο κενό.
Κι όλο κάπου σε βρίσκω κι όλο κάπου σε χάνω
σ’ ένα λαβύρινθο ζω.
Ποτέ, δε με στήριξες ποτέ, ήσουν ψέμα,
ποτέ, ήσουν πάντα ο δειλός, αυτό ειν' το θέμα.
Θα βρω τη στιγμή τα φτερά μου να ανοίξω
με φως να ντυθώ, ν' απογειωθώ.
Ποτέ.