Ένα πρωί
Σαν αστραπή
Μ’ ένα φιλί σου καινούριο
Μου δίνεις ζωή
Και το επόμενο πρωί
Γίνεσαι βροχή
Πνίγεις το δάκρυ
Έξι φεγγάρια μετά
Φτάνει το τέλος για μας
Πέφτει η αυλαία και αφήνει το φως
Και τύψεις να μετράς
Είπες εγώ, πάντα εγώ
Κάθε πληγή θα σου γιατρέψω
Γιατί σ’ αγαπώ
Τώρα πες μου πού πας
Ποιον αγαπάς
Κι εμένα πουλάς
Έξι φεγγάρια μετά
Τίποτα πια δε ζητάς
Ήρθες και φεύγεις
τα πάντα αποφεύγεις
Και με σκορπάς