Στέκομαι εδώ, απέναντι και σε κοιτάζω.
Φαίνεται σαν να μου μοιάζεις τώρα πια.
Κάποτε ο χρόνος φέρνει δίπλα τους ανθρώπους
κι άλλοτε πάλι τους τραβάει μακριά.
Καμμιά φορά...καμμιά φορά νυχτώνει.
Καμμιά φορά ξεχνάει να ξημερώνει.
Καμμιά φορά...καμμιά φορά νυχτώνει.
Καμμιά φορά ποτέ δεν ξημερώνει.
Έχουν χωρέσει χίλιοι δρόμοι στο μυαλό μου,
πάντοτε γύρευα γέφυρες στα πολλά.
Στις λησμονιές και στο "αντίο" εαυτό μου
έβαζα απέναντι ένα καλώς ήρθες, γεια.
Καμμιά φορά...καμμιά φορά νυχτώνει.
Καμμιά φορά ξεχνάει να ξημερώνει.
Καμμιά φορά...καμμιά φορά νυχτώνει.
Καμμιά φορά ποτέ δεν ξημερώνει.