Έχω ενα πίνακα με μια κιθάρα
που με κοιτάζει από ψηλά
όταν κάτι με τρομάζει
ή όταν κλαίω από χαρά
έκανε κι αυτός ρυτίδες
μεγαλώσαμε μαζί
θελεί να βγει να με σηκώσει
να αρχίσω απ'την αρχή.
Μα όταν ρωτάω (κι όταν του μιλάω δε μιλά)
για όσα η ζωή μου φέρνει
ελπίδες, χρόνια, όνειρα
που ο άνεμος τα παίρνει.
Δεκάδες χρώματα σε μια παλέτα
που χρόνια τώρα με κοιτά
να με τραβάνε οι αλυσίδες
να ξανάρχομαι κοντά
κάθεται κι αυτός μαζί μου
πήρε σώμα και ψυχή
τα παράθυρα ανοίγει
για να αρχίσω απ'την αρχή.