Έχω φτιάξει μια κρυψώνα
να περάσει η βροχή,
για να βγάλω το χειμώνα
μια μοντέρνα φυλακή.
Κάποιος πρέπει να μ’ ακούσει
αν φωνάξω δυνατά,
πως καμιά φορά τα λάθη
ρίχνουν το ψέμα στη φωτιά.
Είναι ωραία τα λάθη
γιατί μοιάζουν με μας.
Ποια ζωή έχεις διαλέξει,
ποια ζωή κουβαλάς;
Είναι ωραίες οι λέξεις
που δε βγάζουν φωνή
γιατί έχεις να παίξεις
μόνο μ’ ένα κορμί.
Φωνάζει εδώ και χίλια χρόνια
σαν αγρίμι η σιωπή,
πώς σκορπίζονται τα λόγια
όταν μιλήσει το κορμί,
πώς μαραίνεται η αγάπη
για να μπορεί ν’ αναστηθεί
και καμιά φορά τα λάθη
βάζουν το ψέμα φυλακή.
Είναι ωραία τα λάθη
γιατί μοιάζουν με μας.
Ποια ζωή έχεις διαλέξει,
ποια ζωή κουβαλάς;
Είναι ωραίες οι λέξεις
που δε βγάζουν φωνή
γιατί έχεις να παίξεις
μόνο μ’ ένα κορμί.