Ποιος δρόμος σ’ έφερε μπροστά μου
να τον γεμίσω γιασεμί,
να τον φυτέψω κυπαρίσσι,
να τόνε στρώσω με χαλί.
Χαμένος ήμουνα διαβάτης,
δεν είχα πέτρα να σταθώ.
Κι ήρθες μ’ ολάνοιχτα τα χέρια
για να με μάθεις ν’ αγαπώ.
Ποια μέρα σ’ έφερε μπροστά μου
να τηνε κάνω Κυριακή,
να της ανάβω το καντήλι,
να τη γιορτάζω σαν γιορτή.