Μες το κλάμα της πόλης, σκονισμένο πρωί
κι οι άνθρωπο πουλιά τρομαγμένα
κυνηγούν σαν αγρίμια, μια μερίδα ζωής
και κανείς δε ρωτάει για σένα
Μάη μου, Μάη μου, γι αυτή τη πόλη που καίει
μόνο η αγάπη μας, μόνο η αγάπη μας, μόνο η αγάπη δε φταίει
Τα κοφτά σου τα μάτια, μες στα χέρια κρατώ
σαν κοχύλια στον ήλιο ανοιγμένα
και αν πεθάνει η πόλη, που δεν έχει ουρανό
παίρνω φως και ζωή από σένα
Μάη μου, Μάη μου...