Verse 1
Aşkın yaşı yoktur,ölümün yaşı olmadığı gibi
Ama Ölüm kalbe Bilirsin hep tez gelir
Ayrılıkla,Ölüm aşktan ağır basınca
Kalbimle beraber indikçe en dibe indim
İnsanlardan kaçıyorum insanlık kaçtıkça
İçi kan ağlar dışardan ne hoştur değilmi insan
Çıkamıyorum güvensizlik kalabalığından
Güvendiklerim güvensizliği üstüme yıkıyor aslında
İşte cani zaman öyle bir zaman ki
Seni istediklerine değil başka tarafa tutup atar
Zaman zaman genişler göz altındaki çukurlar
Seni benden uzağa götüren alçak yarınlar
Saçım yoğun yağan kardan daha beyaz
İçimde var esen sert bir ayaaz
Dünümde karabulutlar Yarınlarıma sorma beyaz
Kimse elini vermedi,birikti yalnızlık avucumda
Nakarat
O Bazı anlar beni hiç anlamadı
Umudumu kırar benim o medet umduklarım
Bu Kaçıncı sıfırı bitirişim,tüketişim
Yine bir sıfır fazla yine başlangıçlar eksik
Verse 2
Yağan yağmur misali yer yüzüme düştüğümde
İçim ıslak tenha sokaklarıyla aynıdır
Gönlümün odaları tam kışın ortası
Mücerreddir benim bak diğer adım
Unutma umut beslediklerinde bir ömür unutulursun
Yaşayana bu hal bir hayli zordur
Zaman seni tedirgince bekleten bir hapistir
Sende içinde habersizce bekleyen mahsum bir mahkumsun
Hayat biriktirdiğin bir koca kumbaradır
Elbet bir gün senide içinde harcadıkça harcar
Her sıfırımın içinde bir sıfır daha var
Seni göremediğimde heryer olur kara topraktan,
Tamam düştüm peşinden ama benle kurduğun
O yalan düşlerinide peşinde götür bana bırakma
Bu kalp içinde bir ateş daha söndürdü
Sen hemde zakkumumdun hemde gülümdün