Τρεις μήνες μόνος με κουρτίνες κλειστές
και πόρτα κλειδωμένη.
Μα δεν μπορώ το γιατί να θυμηθώ
που ζούμε χωρισμένοι.
Απόψε μέσα μου με καίει μόνο αυτό
το κάτι που μας δένει.
Κι αυτό το κάτι που όλα τα νικά
στην πόρτα σου με φέρνει.
Βγαίνουμε μωρό μου, βγαίνουμε
μεσ’ απ’ το τούνελ.
Βγαίνουμε μωρό μου, βγαίνουμε
έξω στο φως.
Ήσουνα πλάι μου μα πως να σε δω
κοιτούσα μακριά μου.
Από μικρός εκείνα κυνηγώ
που δεν είναι δικά μου.
Ήσουνα μέσα μου μα πως να σε βρω
φοβόμουν την σκιά μου.
Την πόρτα άνοιξε ειμ’ έτοιμος κι εγώ
ν’ ανοίξω τη δικιά μου.
Βγαίνουμε μωρό μου, βγαίνουμε
μεσ’ απ’ το τούνελ.
Βγαίνουμε μωρό μου, βγαίνουμε
έξω στο φως.