Καλημέρα ονειροπόλοι
το τραγούδι δεν τελειώνει, δεν αφήνεται.
Παίρνει έξυπνα στιχάκια
ποιηματάκια και παιχνιδάκια, παιχνιδίζεται.
Σ’ ένα κόσμο που πληγώνει
οι θηλιές γίναν βραχιόλι, φυλακίζεται.
Μα η αγάπη το τινάζει,
το πονάει, το ταράζει κι αφυπνίζεται.
Στέλνει μήνυμα στον Άδη
και του λέει μαύρο σκοτάδι, αχ περίμενε.
Σπάσε την υπερωρία
κάνε Σάββατο κι αργία και προσκείμενε.
Καλημέρα ονειροπόλοι
το τραγούδι δεν τελειώνει, δεν αφήνεται.
Μα στο δρόμο σουξεδάκια
κι άλλα πονηρά χαδάκια, αχ προδίνεται.
Σ’ ένα κόσμο που ματώνει
μ’ άχυρο, σκουριά και σκόνη, ταριχεύεται.
Μα η γλυκιά η προδοσία
γίνεται ευαισθησία, σακουλεύεται.
Στέλνει μήνυμα στον Άδη
και του λέει μαύρο σκοτάδι, αχ περίμενε.
Σπάσε την υπερωρία
κάνε Σάββατο κι αργία και προσκείμενε.