Κάτασπρον πεζουνούδιν μου
Πουλλίν μου εξαπτέρυγον
Στον ουρανόν σου που πετάς θέλω τζιαί ‘γω
Νάρτω για να ξαναδώ τον τόπον μου
Φύσα αερούδιν δροσερόν
Πέρνα τζιαί που το σπίτιν μου
Χάδεψε το ορφανόν το γιασεμούδιν μου
Τζι’ έλα πέμου ότι ζιεί για να χαρώ
Ας εν τζιαί μιαν φοράν ν’ ακούσω πως γελάς
Μάνα που δεν εγεύτηκες χαράν
Ν’ ακούσω πως γελάς ας εν τζιαί μιαν φοράν
Στα σιείλη σου γλυτζιά ν’ αθθίσει μια μιτσιά βασιλιτζιά
Ν’ ακούσω πως γελάς ας εν τζιαί μιαν φοράν
Στα σιείλη σου γλυτζιά ν’ αθθίσει μια μιτσιά βασιλιτζιά
Θάλασσα μου γειτόνισσα
Που μιαν θυμώνεις μιαν γελάς
Παρ’ με στην Κύπρο που τα πόδια της φιλάς
Μες στ’ αγκάλια της να μπω τα ολόχρυσα
Ας εν τζιαί μιαν φοράν ν’ ακούσω πως γελάς
Μάνα που δεν εγεύτηκες χαράν
Ν’ ακούσω πως γελάς ας εν τζιαί μιαν φοράν
Στα σιείλη σου γλυτζιά ν’ αθθίσει μια μιτσιά βασιλιτζιά
Ν’ ακούσω πως γελάς ας εν τζιαί μιαν φοράν
Στα σιείλη σου γλυτζιά ν’ αθθίσει μια μιτσιά βασιλιτζιά
Κάτασπρον πεζουνούδιν μου
Θάλασσα μου γειτόνισσα
Ο τόπος μου εν γονιός αρφή τζιαί γιούδιν μου
Εν ο κόσμος ούλλος που αγάπησα