Του ανέμου επιβάτης έχει γίνει και πετά
ερωτεύεται κι ανασταίνεται.
Σε μια θάλασσα του νότου μ’ ένα φάρο αγκαλιά
φοράει λευκά και με ξεχνά.
Πες μου εσύ γλυκιά σιωπή
που ξενυχτά και που γυρνά το φιλί.
Του ανέμου επιβάτης έχει γίνει και πετά
ερωτεύεται κι ανασταίνεται.
Σε μια θάλασσα του νότου μ’ ένα φάρο αγκαλιά
φοράει λευκά και με ξεχνά.
Ποια μουσική, ποια προσευχή
να θυμηθώ και να του πω για να `ρθει.
Του ανέμου επιβάτης έχει γίνει και πετά
ερωτεύεται κι ανασταίνεται.
Σε μια θάλασσα του νότου μ’ ένα φάρο αγκαλιά
φοράει λευκά και με ξεχνά.