Καίγομαι μες στο χειμώνα
πνίγομαι σε μια σταγόνα
μακριά σου είναι όλα τίποτα.
Βλέπω το φεγγάρι ήλιο
άδειο σπίτι για βασίλειο
τίποτα δεν ξεχωρίζω, τίποτα.
Με μηδενικές ελπίδες και με όνειρα παγίδες
ψάχνω μέσα στα συντρίμμια εμένα για να βρω.
Απ’ το χωρισμό πονάω νιώθω πόσο σ’ αγαπάω
μήνες τώρα κουβαλάω τον ίδιο το σταυρό.
Καίγομαι μες στο χειμώνα
πνίγομαι σε μια σταγόνα
μακριά σου είναι όλα τίποτα.
Βλέπω το φεγγάρι ήλιο
άδειο σπίτι για βασίλειο
τίποτα δεν ξεχωρίζω, τίποτα.
Μ’ ένα όνειρο κομμάτια και με δάκρυα στα μάτια
στις δικές μας αναμνήσεις πάλι ναυαγός.
Θέλω όλα να τ’ αλλάξω, τα ενθύμια να κάψω
απ’ τη σκέψη να σε βγάλω όμως δεν μπορώ.
Καίγομαι μες στο χειμώνα
πνίγομαι σε μια σταγόνα
μακριά σου είναι όλα τίποτα.
Βλέπω το φεγγάρι ήλιο
άδειο σπίτι για βασίλειο
τίποτα δεν ξεχωρίζω, τίποτα.