Μόνη μέσα μου
μόνη γύρω μου
άδειες ώρες μου δες
λείπουν όλα σου
κι η εικόνα σου
με τυράννησε χθες.
Και θυμάμαι ταξίδια στο άγνωστο
το τρελό φαγητό μου το άνοστο
τις στιγμές που γελούσαμε μαζί,
και θυμάμαι φωνές μες στο γήπεδο
που κρυβόσουν στα στρώματα μη σε δω
η δική σου ανάμνηση με ζει.
Αναπολώ κάθε στιγμή
που ζούσαμε μαζί απ’ το πρωί
που βγαίναμε μαζί τα μεσημέρια
χειμώνες, καλοκαίρια.
Αναπολώ κάθε στιγμή
και μου ξεφεύγουν δάκρυα και λυγμοί
ήσουν τα πάντα μου,
ήσουν η ανάσα μου,
ήσουν για μένα η ζωή.
Μόνη μέσα μου
μόνη γύρω μου
με τυράννησες χθες.
Και θυμάμαι βουτιές ατελείωτες
τους χειμώνες στα χιόνια που κρύωνες
τις στιγμές που σε είχα αγκαλιά.
Και θυμάμαι στο τάβλι που έχανα
από τ’ ανέκδοτα σου που πέθαινα
η δική σου ανάμνηση πονά.