Από το βράδυ ως το πρωί
δική μου είναι η ζωή
κι όλο το κόσμο κατακτώ
φίνο ουζάκι σαν ρουφώ
Όλος ο κόσμος είναι θύμα μου
σαν έχω ούζο και μεθάω
κι οι πολισμάνοι όταν θα με δουν
μελάνι αμολάω
Ούζο όταν πιεις
γίνεσαι ευθύς
βασιλιάς δικτάτορας, Θεός και κοσμοκράτορας
σαν το καλοπιείς
βρε θα ευφρανθείς
κι όλα πια στο κόσμο ρόδινα θε να τα δεις
Δική μου είναι η Ελλάς
που στη κατάντια της γελάς
της λείπει το ένα της ποδάρι
που της το παίξανε στο ζάρι
Εγώ θα γίνω παντοκράτορας
κι ο κόσμος στάχτη αν θα γίνει
ο ένας θα μ’ ανάβει το σεβντά
κι ο άλλος θα το σβήνει