baştan bozuk bu dünyanın temeli
hep ağlıyor seveni sevileni
biz tesadüf yaşıyoruz dünyada
sarmış etrafımız azap çemberi
ne hayattan bir umut ne yardan vefa
gözlerim yaş dolu kalbimde cefa
her dertten yıpranan garip gönlüm
belkide sürecek mahşerde sefa
bazen hüzünlüyüz bazen mutluyuz
acıyla geçiyor bütün ömrümüz
kurtuluş yok bu elemden kederden
yaşamada tat yok zaten ölmüşüz