Εδώ είναι όλα γέρικα, γκρίζα και παλιωμένα,
στον τοίχο τα ενθύμια μένουν ξεχασμένα.
Είναι η φωνές αδύναμες, είναι η σκιές παραλημένες,
είναι τα γέλια πλαστικά, μορφές βαλσαμωμένες.
Όπου και να `ριχνα τη ματιά, όπου και να `στελνα τη σκέψη,
δεν μπόρεσα τίποτα να βρω που μες το χρόνο να `χει αντέξει.
Μ’ άφησες μέσα μου μια πληγή να θυμάμαι,
σ’ αυτό το τρελό καρναβάλι, πάντα στο ίδιο κανάλι,
η ζωή μας μπάζει νερά.
Και μια γλυκιά νοσταλγία, μικρά ψίχουλα ζεστασιάς,
σε μια παγερή ατονία ανάμνηση αγάπης παλιάς.