Πάλι τρέμουνε τα χείλη σου
τα δαγκώνεις και ματώνουν.
Χώνεις το πρόσωπο σου στο μαξιλάρι
δακρύζεις και ξέρω ότι φταίω.
Ασυγχώρητα λάθη αιώνιες πληγές...
Βγαίνεις τρέχοντας από το σπίτι
με αφήνεις μόνο με τις ένοχες
βγαίνω στους δρόμους να σε βρω
φωνάζω το όνομα σου μα δεν ακούς.
Ασυγχώρητα λάθη αιώνιες πληγές...