Κρύβω στο μανίκι μου τη μοίρα
με την ταραχή του χαρτοπαίχτη.
Πάλι ένα σκάρτο φύλο πήρα,
άλλο άσσο η μέρα αυτή δεν έχει.
Όλα εδώ (όλα εδώ) γυρνάνε
Όταν τα αστέρια σβήνουνε
πες μου πού πάνε;
Έχω ένα φως που το ποτίζω
μ’ ό,τι περισσεύει απ’ το σκοτάδι.
Τη μικρή τη φλόγα του αγγίζω
κι έχω πληρωμή μου ένα σημάδι.
Όλα εδώ (όλα εδώ) γυρνάνε
Όταν τα αστέρια σβήνουνε
πες μου πού πάνε;
Πώς μπορεί η σιωπή να είναι φάλτσα;
Πώς μπορεί η βροχή να με στεγνώνει;
Να’ ναι λες η τρύπια μας η ράτσα
ή το φως αυτό που τελειώνει;
Όλα εδώ (όλα εδώ) γυρνάνε
Όταν τα αστέρια σβήνουνε
πες μου πού πάνε;