Zeven nachten niet geslapen
De laatste ochtend komt
Veel te wit en veel te traag
Dit is het einde van de vlucht
Een droge mond, een lege maag
Ik ben zo hoog geweest, tot bijna aan de zon
Ik vind mezelf verdronken in de bron
Refrein:
O, hoog in de lucht
Ik bewaarde de aarde voor later
O, als het vuur is gevlucht
Is de stilte zo diep als het water
Dertien uren niet naar buiten geweest
Ik zet de eerste stappen
Aangedaan en opgelucht
De vogels vallen uit de hemel
De zon schijnt zachtjes in m'n rug
Ik was zo ver, een bloem was groot, de aarde klein
Ik heb gevlogen en zal nooit dezelfde zijn