Γκρίζα πρόσωπα και γένια
κάποια μακρινή συγγένεια
ίσως νά ‘ναι αδέρφια μου.
Γκρίζα χείλη γκρίζα χνώτα
το τραγούδι τους μια νότα.
Χάι κάι χάι κάι
είμαστε παιδιά του Κάιν.
Χάι κάι χάι κου
πάμε πέρα στο βακού.
Μια πλατιά περισπωμένη
στον ορίζοντα γραμμένη.
Σύνορο κι ελπίδα τους,
γκρίζα φρύδια γκρίζα μάτια
το τραγούδι τους κομμάτια.
Χάι κάι χάι κάι
είμαστε παιδιά του Κάιν.
Χάι κάι χάι κου
πού να πέφτει το βακού.
Με τα χέρια τους σφιγμένα
μοιάζουν με πουλιά σφαγμένα.
Με λουλούδια χάρτινα,
πάνω σκάλα κάτω σκάλα
το τραγούδι τους μια στάλα.
Χάι κάι χάι κάι
είμαστε παιδιά του Κάιν.
Χάι κάι χάι κου
δεν υπάρχει το βακού.