Κουρασμένο παλληκάρι
τώρα που δε μ’ αγαπάς
πάρε το χρυσό φεγγάρι
στον παράδεισο να πας
Ήσουν λυπημένο κύμα,
δεν είχες ακρογιάλι να σταθείς
στης αγάπης μας το μνήμα
καρτερώ να ’ρθεις να κοιμηθείς
Κουρασμένο παλληκάρι,
γίνε φως του αυγερινού
κι άσ’ τη νύχτα να σε πάρει
στο περβόλι του ουρανού