Πάντα η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται
κι είναι το φινάλε τραγικό
για όλα φταίει η καρδιά μου που παραμυθιάζεται
και στο τέλος την πληρώνω εγώ
Κάθε φορά που σε πιστεύω και μ’ αδειάζεις
κάθε φορά που την καρδιά μου κομματιάζεις
που σε χρειάζομαι, μα εσύ απουσιάζεις
σε κλάματα ξεσπάω
κάθε φορά που τα όνειρά μου καπελώνεις
κάθε φορά που με ξεχνάς και με πληγώνεις
και μ’ ένα ψέμα σου μετά μ’ αποτελειώνεις
θυμώνω στο Θεό
Θεέ μου, γιατί μου έδωσες, γιατί
μια καρδιά από γυαλί
που όταν μ’ απογοητεύουν σπάει
θρύψαλα γίνεται, σκορπάει
τι σου έχω κάνει, πες μου πια
και μου `δωσες τέτοια καρδιά
πώς τα κομμάτια της θα ενώσω
αγάπη για να ξανανιώσω;
Για όλα φταίει η καρδιά μου που εύκολα ανοίγεται
και ο καθένας την εξαπατά
και στο τέλος πάντα τρέχω όταν απελπίζεται
να μαζέψω τ’ ασυμάζευτα
Θεέ μου, γιατί μου έδωσες, γιατί
μια καρδιά από γυαλί
που όταν μ’ απογοητεύουν σπάει
θρύψαλα γίνεται, σκορπάει
τι σου έχω κάνει, πες μου πια
και μου `δωσες τέτοια καρδιά
πώς τα κομμάτια της θα ενώσω
αγάπη για να ξανανιώσω;