Δεν είμαι καλά, ο πόνος πληγώνει,
συμβαίνουν πολλά κι έμεινα μόνη,
δεν είμαι καλά, ο χώρος στενεύει
το δάκρυ που ζω, το γέλιο ζηλεύει.
Απ’ την αδράνεια θα βγω σιγά σιγά,
δε θα χαθώ μες στην οδύνη τη δική μου,
εσύ μου είπες πως ποτέ δεν είν’ αργά
να ξαναφτιάξω, αν το θέλω, τη ζωή μου.
Αυτό θα κάνω,
θα υποτάξω την καρδιά και το μυαλό μου,
αυτό θα κάνω,
θα καταστρέψω, μια για πάντα, τ’ όνειρό μου,
θα υποτάξω την καρδιά μου,
θα υποτάξω την ψυχή μου, αυτό θα κάνω.
Δεν είμαι καλά, το λάθος σκοτώνει,
με βρήκαν πολλά που μ’ άφησαν μόνη,
δεν είμαι καλά, αλλάζω συνήθεια,
μου λείπεις πολύ, αυτό είν’ αλήθεια.
Απ’ την αδράνεια θα βγω σιγά σιγά,
δε θα χαθώ μες στην οδύνη τη δική μου,
εσύ μου είπες πως ποτέ δεν είν’ αργά
να ξαναφτιάξω, αν το θέλω, τη ζωή μου.
Αυτό θα κάνω,
θα υποτάξω την καρδιά και το μυαλό μου,
αυτό θα κάνω,
θα καταστρέψω, μια για πάντα, τ’ όνειρό μου,
θα υποτάξω την καρδιά μου,
θα υποτάξω την ψυχή μου, αυτό θα κάνω.