Sevgilim şimdi ben ve hayalin el ele araftayız.
Kalbin bir kütüphane ve malesef ben en tozlu raftayım.
Üç yıldır yazdıgım bir günlük bir kac silik sayfa,
Gecemde dolunay ol gökyüzümde tek yıldız kaymaz..
Yalan sanıyorsun ya bir buna bir de sana acizim
Delirmek mi sensiz senle uyanmak mı lan hangisi sahici ?
Çektigim sensizlik şu ölüm sadece harici
Toprak sen koksa tabuta giden kafileye dahilim.
Seni yazarken aglayan tüm satırlar görgüsüz
O gözlerin gülmeyi unutan bulutlarımın örtüsü.
Gülüşün.. Yanaklarında masum gizlenen gamzelerin..
Bir kıvılcım seni bana getirse ben cennete küserim.
Bu karanlıgın sonunda da aydınlıgım adın olmalı.
Çöl yerine ne önemi var okyanusta damla olmanın ?
Gözlerin güneşim gibi o yüzden bu mevsimde üşüyorum
Yere bassada ayaklarım önemsiz gözünde düşüyorum..
nasıl bilir misin aynaya bakınca bile seni görmek yüzümde
ben ben değilim lan nolcak artık geri dönmesen de üzülmem
ben yanlız değilim her gece dumanım ve oldukca hüzünle
iki parmagımın arasına her gün 10 yıl bırakıyorum geriye ömrümden
umutlarım sular altında bedenim toprak ruhum sahilde
belkide yalan kadar gercegim o minik kalbinde
ama o kalbin malsef bi bana satılık değil sahibinden
nerde kirlenirsen kirlen gözlerine talibim ben