Εχθές το βράδυ στη γωνία
σε συνάντησα ξανά
κοίταξες μ’αμφιβολία
κι εγώ σχεδόν δεν ανάσανα
Σε μία πόλη μες στα φώτα
που τόσος κόσμος δίπλα μας περνά
μόνο τα δικά μας μάτια
διασταυρώθηκαν παράξενα
Λες να γίνεται τυχαία
που συνέχεια δίπλα μου περνάς
λες να φταίει η χημεία
ή μας το’γραψε η μοίρα μας
Ούτε πώς σε λένε ξέρω
ούτε τίποτα απ’τα τυπικά
όπως είσαι εγώ σε θέλω
όταν σ’είδα ξετρελάθηκα
Μες στα μάτια σου να μπω και να χαθώ
κοντά σου εγώ δε θα φοβάμαι
με εσένα πάντα οδηγό
με τα χάδια σου να ταξιδευτώ
μαζί σου να’μαι κι όπου να’ναι
σε γη και ουρανό
μες στα μάτια σου να μπω
Πότε θα τ’αποφασίσεις
και λίγο θα’ρθεις πιο κοντά
βρες τον τρόπο να μιλήσεις
με το βλέμμα μου στο έδειξα
Έλα πάρε λίγο θάρρος
μη διστάζεις πια σε τίποτα
θα σου φύγει ένα βάρος
και θ’αρχίσεις έναν έρωτα