Τι να του κάνει του παιδιού
το σκέτο καφεδάκι
τα φιλικά τα λόγια σου
και η παρηγοριά.
Αυτός είναι από τα θύματα
π’ αφήνει η αγάπη
και μοναχά στο θάνατο
γυρεύει γιατρειά.
Με το ποτήρι του μιλά
σαν να μιλά μ’ εκείνη,
τη βλέπει μέσα στο κρασί
κι ο πόνος του δε σβήνει.
Αφηρημένα βλέμματα
εδώ κι εκεί πετάει
κι ο πόνος απ’ τα στήθια του
τινάζεται καπνός.
Χτυπάει το κεφάλι του
τα στήθια του χτυπάει
και τ’ όνομα της του ’γινε
στα χείλη στεναγμός.
Με το ποτήρι του μιλά
σαν να μιλά μ’ εκείνη,
τη βλέπει μέσα στο κρασί
κι ο πόνος του δε σβήνει.