Μού αρέσουν οι βρεγμένοι δρόμοι,
τα φώτα της πόλης
τα σκοτεινά αρώματα
οι παλιές σκάλες των σπιτιών
οι αιώνιοι έρωτες
τα λαμπερά βλέμματα
οι ασπρόμαυρες ταινίες
Τα φθαρμένα βελούδα
τα μισά μου κραγιόν
οι χαμένες βαλίτσες
σε ομίχλες σταθμών
Σα μια αφήσα ρετρό
με φιλούσες κι εγώ
είχα κλείσει τα μάτια
Και χάθηκα σ’ αυτό
Το παθιασμένο φιλί,
ξεπλένει τώρα η βροχή
Δε με νοιάζει αν φοβήθηκες, μετάνιωσες ή είχες πιει
Σε μιαν άλλη εποχή
θα ήταν η αρχή
Στα φιλιά που σκοτώνουν, ενός λεπτού σιγή
Έκλαψα γυρνώντας
όλα αλλάζαν σκληρά
με ματωμένα ξυράφια ο αέρας χτυπά
κάνει κρύο, όλα τελειώσαν πια
Τώρα μισώ...
Τα φθαρμένα βελούδα
τα μισά μου κραγιόν
τις σκισμένες σελίδες
και το φως των κεριών
Τις θλιμμένες κοπέλες
με τσιγάρο ή ποτό
που μια μόνεες χορεύουν
ένα βαλς για δυο
Μα να θέλεις να με σώσεις
να έρθεις να μ’ αποτελειώσεις
Φίλησέ με ποθώ να πεθάνω
γλύτωσέ με από αυτό τον χορό