Μια καρφίτσα ασημένια που μου χάρισες
μου τρυπάει τις ελπίδες μου συχνά
όταν λείπεις και χορεύεις μ’ άλλες μάγισσες
μέρα νύχτα με πληγώνει πιο βαθειά.
Μια καρφίτσα της καρδιάς
μου’ πες πια δε μ’ αγαπάς
μια καρφίτσα βρήκες για να με τρυπάς
μα γνωρίζω τις χαραδρες του έρωτά σου.
Άμα ξεραθεί η γη
απ’ το δάκρυ μου θα βγει
ποταμός για να με φέρει πιο κοντά σου.
Μια καρφίτσα μ’ ένα βέλος κι έναν άγγελο
γατζωμένη στο καινούριο μου παλτό
σαν ασπίδα που τα βάζει με τον άνεμο
ξεκουμπώνει μα με πείσμα την κρατώ.