Κι όμως τις νύχτες κλαις
Στο άδειο σου δωμάτιο
Κι η νύχτα σε τυλίγει
Κι όμως τις νύχτες κλαις
Τα φώτα όταν σβήνουνε
Κι η μοναξιά θερίζει
Κι ούτε οι φίλοι, ούτε οι αγάπες
Ποτά, τσιγάρα και φτηνά ναρκωτικά
Δε σου γεμίζουν αυτή την τρύπα
Που μεγαλώνει μες στην καρδιά
Είκοσι χρονών
Τόσο δύσκολο να είσαι
Είκοσι χρονών
Πόσο δύσκολο να είσαι
Είκοσι χρονών
Πόσο όμορφο να είσαι
Είκοσι χρονών
Κι όμως τις νύχτες κλαις
Κι ας δείχνεις πως δεν νοιάζεσαι
Και πως δε σε πληγώνει
Που τους γονείς σου ανήμπορους
Τους βλέπεις να πορώνονται
Μπρος στη οθόνη
Κι ούτε τα ρούχα, ούτε ο καθρέφτης
Που όλο σε βλέπει χρώμα ν’ αλλάζεις στα μαλλιά
Λέξη δεν λένε γι’ αυτή την τρύπα
Που μεγαλώνει μες στην καρδιά.