Ξέρω μια πόλη που όλο λέει
χωρίς κουβέντα να μου πει
κι ένα παιδάκι όταν κλαίει
πως κοκκινίζει από ντροπή.
Αυτή η πόλη δεν πουλάει
κι ας έχει τόσα μαγαζιά
δουλειά δεν πιάνει δε σχολάει
κι έχει τα σπίτια ανοιχτά.
Κι εγώ εδώ στην Ανδραβίδα
χαράζω σ’ άλλη χαραυγή
αυτή μου έτυχε πατρίδα
θάλασσα σ’ όλη τη γη.
Ξέρω μια πόλη που δεν είδες
που ζει χωρίς ηλεκτρισμό
κι ανάβει τις πυγολαμπίδες
τα βράδια στον καταυλισμό.
Έχω μια πόλη που θυμάται
κι ας κάνει τάχα πως ξεχνά
και πως τις νύχτες δεν κοιμάται
και με τ’ αστέρια ξαγρυπνά.
Κι εγώ εδώ στην Ανδραβίδα
χαράζω σ’ άλλη χαραυγή
αυτή μου έτυχε πατρίδα
θάλασσα σ’ όλη τη γη.
Η πόλη αυτή δεν έχει τείχη
ούτε στρατό ούτε φρουρά
ίδια η μοίρα και η τύχη
σ’ όλους χωρίς μια διαφορά.