Σ’ έχω μάθει στο σχολείο
που σπουδάζεις τα παιδιά σου
απ’ τα λαϊκά τραγούδια
κι απ’ τα παραδέρματά σου
σε γνωρίζω απ’ το φουστάνι
που το πλένεις και το βάζεις
απ’ της φτώχειας τις παράγκες
που περνάς κι αλλού κοιτάζεις.
Σε γνωρίζω απ’ τις αγάπες
που αντέχουνε στο χρόνο
κι απ’ τον Στέλιο Καζαντζίδη
που τραγούδησε τον πόνο.
Σε γνωρίζω από τις πίστες
πόδι, πιάτο και λουλούδι
σε γνωρίζω και σ’ ορίζω
με το βρόμικο τραγούδι
σε γνωρίζω απ’ τους ζητιάνους
που κουρνιάζουν στις διαβάσεις
απ’ τη γαλανή σημαία
στις μικρές σου παρελάσεις.
Σε γνωρίζω απ’ τις αγάπες
που αντέχουνε στο χρόνο
κι απ’ τον Στέλιο Καζαντζίδη
που τραγούδησε τον πόνο.
Σε γνωρίζω απ’ τους ζητιάνους
που κουρνιάζουν στις διαβάσεις
απ’ τη γαλανή σημαία
στις μικρές σου παρελάσεις.