Μια φορά και έναν καιρό
στον αιώνα το σκληρό
ήρθε κι άραξε στην Πάτρα
μια γυναίκα, η Κλεοπάτρα
Φόραγε σταυρούς και γάντια
και στα δάχτυλα διαμάντια
κι ήταν δράκαινα γι’ αυτούς
που τους έλεγε “αστούς”
Ήτανε διαόλου φύτρα
κι έπαιρνε ζωές για λύτρα
ήρθε για να εκδικηθεί
που δεν είχε αγαπηθεί
Στα σαλόνια “το και το”
και μια νύχτα το κακό
εκοιμήθηκε μαζί της
σα ληστής και σαν αλήτης
Κι οι ψαράδες με φακό
βλέπουν τώρα στο βυθό
τους μαστούς της Κλεοπάτρας
και τα ερείπια της Πάτρας