Πόσο παραδινόμουνα
στα μάτια που αγαπούσα
κι ύστερα τα κομμάτια μου
μάζευα και μετρούσα
Πόσες φορές το ελάχιστο
πολύ το είχα νιώσει
κι αυτός που με κατέστρεφε
γύριζε να με σώσει
Γυναίκες της μοναξιάς
που έχουμε απέραντα αγαπήσει
Στο ψέμα της καρδιάς
καήκαμε εκείνος για να ζήσει
Πόσες φορές μ’ αρνήθηκε
αυτός που είχα λατρέψει
κρυμμένος μεσ’ στο σώμα μου
ήξερε πώς να παίξει
Πόσες φορ’ς στα χείλια του
το είναι μου ξεχνούσα
κι ύστερα καταλάβαινα
μονάχα εγώ αγαπούσα