Στην πόρτα μου να ρθείς, το χάραμα στις τρεις
να μη σε δει κανείς κι η μάνα μου το μάθει...
Πως είμαστε μαζί, σα φύλλα σε κλαρί
χειλάκι με χειλάκι , ολόκληρη ζωή.
Εγώ είμαι η λεμονιά κι εσύ είσαι το λεμόνι
στη βαρυχειμωνιά πως να κοιμάμαι μόνη.
Στον κύρη μου να ρθείς, πως μ αγαπάς να πεις
και το άλλο καλοκαίρι πως θα με παντρευτείς.
Το στρώμα μου κεντώ, μ άστρα και ουρανό,
εμένα λένε Πούλια κι εσένα Αυγερινό...
Εγώ είμαι η λεμονιά κι εσύ είσαι το λεμόνι
στη βαρυχειμωνιά πως να κοιμάμαι μόνη.