Ξυπνάω τις νύχτες κι εσύ δίπλα μου λυπάσαι
άλλη μια μέρα έγινε θρύψαλα και σκόνη
κι όπως ζητάς τα όνειρά σου και κοιμάσαι
φταίω θα ήθελα να φτιάξω το σεντόνι
Ο Οδυσσέας δεν ακούει πια σειρήνες
κ Κίρκη γέρασε και δε μας σαγηνεύει
η μοναξιά κερνάει μπύρα στις καντίνες
και η αγάπη τον Αλκαίο της γυρεύει
Θα φύγω μ’ ένα φορτηγό κλεμμένο
θα κάνω στάση σ’ ένα μακρινό πρατήριο
να κυνηγήσω το όνειρό μας το χαμένο
ταινία τρόμου με ταξίδι καθαρτήριο
Ξυπνάω τις νύχτες όταν κλαις και υποφέρω
θα `θελα να `ναι το κρεβάτι ένα καράβι
μέσα στ’ αμπάρι του χαμόγελα να φέρω
να μου γελάς και φώτα η κάμαρα ν’ ανάβει
Δεν έχει ο έρωτας φτερά για να πετάξει
έμεινε άγαλμα στην κεντρική πλατεία
η ιστορία στα ρηχά έχει αράξει
μια μεθυσμένη μας τυλίγει πολιτεία